من یک مسافرم و تمام حرفم این است
قرن ما طالب اگر داشت هوا بهتر بود
خار هم کمتر نبود از گل بسا بهتر بود
قرن ما طالب اگر داشت که
کبوتر با کبوتر باز با باز نبود، شعار پرواز
وای بر ما که تصور کردیم قلب را باید کشت
در چنین قرنی که دانش حاکم است
قلب را از صحنه دور انداختن، دیوانگی است
درماندگی است ، شرمندگی است
قرن ، قرن حیله نیست ، قرن یک هوای تازه است
فکرها را شست و شویی لازم است
گم شدیم گر در میان خویشتن، جست و جویی لازم است
نازنین ها از سیاهی تا سفیدی را سفر باید کنیم
**********************************************
چه کنم که چون میخ بر زمین چسبیده ام،چسبیده ایم و چکش دنیا بر سرمان می کوبد و ما پابندتر می شویم.